Erguvanlar Açarken

Ölünce İstanbul’u da terk edip gidivermek var ya,
Daha da çok dokunuyor insana bahar aylarında;
Ah! İçim çok acıyor erguvanlar açarken Nisan’da.

Yaşamın tek mevsim olduğunu söylerseler inanma,
Bilesin ki hep sonsuzluğu solursun her nefesinde;
Ama bu İstanbul’u nasıl terk ederim biri anlatsa ya,
Sonsuzluklar göverip açarken erguvan mevsiminde.

Boğaziçi’nde lal meltemler esiyor şimdi gönlümde,
Erguvan sonsuzluğa kucak açarken eflatun pembe;
Ah! Benim akılsız başım ah, ölümü düşünmek niye?

Kanıp aldanıp başka yerlere gitmeyesin sakın ha,
Zaman erguvan mevsimidir İstanbul eflatun pembe;
Hani lal kokulu meltemler de hep aşkı fısıldar ya,
Şimdi yaşamı içip kanmak zamanıdır Boğaziçi’nde

D.Kemal Tarım