Roman Ceketli Atlar
Ben küçükken yılın bu mevsiminde, Günün bu saatlerinde atarabaları geçerdi yanan asvaltın üzerinden. Roman ceketli atlar sürüklerdi tahta arabaları. Tanrılar titrerdi atların gözlerine çöreklenmiş hüznün dibinde. Cehenneme bir yol giderdi etrafta zebaniler. Ağız burun bir tarafta. Ellerinde tırmıklar. Gözlerdeki parıltı manyaktı. Kirlenmiş ve birbirine karışmış saçların arasında Roman ceketli atlar sürüklerdi tahta arabaları Rüstemağa Sokaktan Çinçin'e doğru. Tanrıların kara adamları ellerinde kırbaçlar Şaklatırlardı atların sağrılarında. Bilirdim akşamı iple çekerlerdi fareli sokağın gözlüklü atları. Atarabalarıyla eski, püskü, takıl, tukul, kağıt, çaput, plastik, teneke toplanırdı. Tenekeler paslıydı. Fakat benim çocuk gözlerimde gökyüzü hep maviydi. Açık mavi. Mahalle arasında top oynardık. Terli terli su içerken musluktan asvalt hep yanardı. Kalbim de yanardı yanardı. Bir tür çılgın eğlenceye kaptırırdık kendimizi. İsyanımız eğlenceliydi. İçimizdeki kudretin kaynağı. Rafine bir delilik. Olmazsa olmazdı. Olurdu olmazdı derken kıkırdardı mahallenin kadınları. Hep beraber delirirdik. Herkes elindeki avucundakini biraraya getirirdi. Yılın bu mevsiminde akşamları ne sofralar kurardık. Bütün mahalle doyardı. Üstüne çekirdek çitlerdik. Gece kara pelerini ile roman ceketlerinin, pılı pırtının, salya sümüğün, Kemiğin,kıkırdağın, kanın, irinin üstünü örterdi. Bahçedeki salkım söğütün yapraklarının hışırtısını duyardım yalnızca. Gökyüzüne baktığımda tüm kainat benimdi. Dolardık gecelerde. Gündüzleri bir şarkı gibi boşalırdık şehrin üzerine. Varoluşumuzu yazardık gökyüzüne. O anlarda çok iyi bilrdim ki birer birer yokolacaktık yokuşlarda. Nitekim kaybolduk yokolduk birer birer. Şimdi yıllar sonra çok uzaklarda yılın bu mevsiminde, günün bu saatinde Kamyonlar geçiyor tozlu yolun üzerinden. Mahalle yok. Güvercinler takla atmıyor çatılarda. Açık hava sinemaları yok. Semada gezmiyorum akşamları. Mahalle halkı yok. Fakat gökyüzüne baktığımda yine benim tüm kainat, yıldızlar. Zaten benim kalbimde kara-kızıl bir yıldız var...

Adnan Türkoğlu