ARALANAN PERDE

Cocuklugum, derin cigligi duvarlarin ve askin
Ruyalarimda savrulurum her yer toz, balyoz...
Cokerse coksun haykirislarim morili karanliklarin dibine
Atarabasi, kiymik, caddenin karsisinda aralanan bir perde
Bu kacinci son...
Terzi Ali Er, elde makas duvarda devrim...
Cocuktuk, heybelerimizdeki derun hayaller birbirine carpardi...
Baktimdi sana, baktindi bana, gozlerindeki parlaklik, o muthis erinc...
Seni tutmam icin ellerime gerek yoktu;
Dokundum kirmizi yanagina ipin altindan gecerken.
Plevne Mahallesi bagirir, sokaklarindaki cocuklar ucarlar.
Hurriyetimiz, yanan mes alemiz yururken ara sokaklarinda bize seslenir
Cagirir kendine yillar yillar sonra uzaklardan...
Ne o agladin mi, kizgin misin? bilirim bu kacinci haksizlik
Gider birer birer hayatimizdan sevdiklerimiz,
Bakakaliriz arkalarindan yine de sen vardin
Gulerken yoksul hirkalarin arasindan...
Bak bu mesafe, uzak ara, hayatin actigi aramizdaki...
Sen nerede, ben nerede? yikaniyorduk halbuki o zamanlar ayni derede...
O dere artik ayni dere degil...
Kac cocugun var kimbilir. Oglan keske bana benzese...
Gelsen karanligin ortasindan simdi, yanagindan opuversem bir kere...
Alim, morum, kirmizi yanaklim saclarini savursan
Bir kere daha bana gulumseyerek baksan...
Terzi Ali Er, elde igne; hayat carsafindaki yirtik acilmis
Dikilmiyor...
Cocuklugum, derin cigligi duvarlarin ve askin
Ruyalarimda savruluyorum her yer toz, balyoz...



Adnan Turkoglu